رمز ارز یا پول دیجیتالی غیر متمرکز چیست؟

برای درک رمزارز، ابتدا باید با مفاهیم بلاک چین، غیرمتمرکزسازی و رمزنگاری آشنا شوید.

 “بلاک چین” دفتر کل دیجیتال است که دسترسی به آن در بین کاربران مجاز توزیع شده است. این دفتر، تعاملات مربوط به مجموعه ای از دارایی ها (مانند پول، خانه و حتی مالکیت معنوی) را ضبط می کند.

 دسترسی بین کاربران به اشتراک گذاشته می شود و هر گونه اطلاعات عمومی هم کاملا مشخص، آنی و تغییرناپذیر است.

به عبارت دیگر، هر اطلاعاتی که بلاک چین ثبت می کند، قابل تغییر نیست.

“پول متمرکز” هم به پول ثابتی اشاره دارد که ما از آن استفاده می کنیم و توسط سازمان هایی مانند بانک Reserve در هند کنترل می شود.

“غیرمتمرکزسازی” هم یعنی اینکه هیچ سازمان یا نهاد نظارتی مشابهی وجود ندارد که بتواند مسئولیت نظارت بر افزایش و کاهش ارزش یک رمزارز را بر عهده بگیرد.

 این امر، مزایای زیادی را برای پول متمرکز به دنبال دارد؛ از جمله اینکه:

– دیگر نیازی نیست صاحبان ارز به یک نهاد مستقل اعتماد کنند، زیرا همه افراد در شبکه به اطلاعات مشترکی دسترسی دارند که قابل تغییر هم نیستند.

– تنها کاربران شبکه به داده ها دسترسی دارند و امنیت این داده ها هم بسیار زیاد است؛ مالکیت مشترک یعنی اینکه همه کاربران صحت داده ها را تایید کرده اند.

– امنیت، بخش مهمی از بلاک چین به شمار می آید.

“رمزنگاری” شیوه ای است که داده ها را از دسترسی غیرمجاز ایمن نگه می دارد.

ریشه های تکنولوژی رمزارز به دهه 1980 برمی گردد.

 این الگوریتم به معاملات دیجیتال ایمن و تغییرناپذیر مربوط می شود و در دنیای ارز دیجیتال امروزی بسیار مهم و اساسی به شمار می آید.

 در سال 2008 ، گروهی از افراد، یک سری قوانین و اصول راهنما را برای اولین رمزارز رایج در بازار یعنی “بیت کوین” ایجاد کردند.

 در سال 2009 ، بیت کوین به دنیا عرضه شد، اما سال ها قبل از تاریخ عرضه آن، به عنوان روشی برای پرداخت در بین بازرگانان شناخته شده بود.

امروزه، از فناوری بلاکچین در سیستم بانکداری، بیمه و سایر بخش های کسب و کار استفاده می شود.

 بازار رمزارز از سال 2021 حدود 12.8% رشد داشته است و پیش بینی می شود که در سال 2030 به درآمد 4.94 میلیارد دلار هم برسد.